II. Meşrutiyet’ten Birinci Dünya Savaşı’na Osmanlı Devleti, siyasi ve toplumsal çalkantıların yoğun olarak yaşandığı bir döneme tanıklık etmiştir. 1908 yılında II. Meşrutiyet’in ilanıyla birlikte anayasal düzen yeniden tesis edilse de, bu süreç Osmanlı Devleti için tam bir istikrar getirememiştir. 31 […]

Osmanlı Devleti’nin 19. yüzyılda içine düştüğü siyasi, ekonomik ve toplumsal krizler, aydınlar ve devlet adamları arasında geniş kapsamlı kurtuluş çabalarını beraberinde getirmiştir. Bu çabalar, farklı ideolojik zeminlerde gelişen Osmanlıcılık, İslamcılık, Türkçülük ve Batıcılık gibi fikir akımları etrafında şekillenmiştir. Her biri

Osmanlı İmparatorluğu’nun 18. yüzyıldan itibaren yaşadığı siyasi ve ekonomik zayıflıklar, “Doğu Sorunu” adı verilen bir kavramla dünya tarihine geçmiştir. Doğu Sorunu, esas olarak Osmanlı Devleti’nin topraklarının paylaşılması planlarını ifade eder. Avrupa’nın emperyalist büyük devletleri, Osmanlı’nın zayıflığından yararlanarak kendi çıkarlarına uygun

Osmanlı İmparatorluğu’nun dönüşümü, 17. yüzyılda ıslahat hareketleriyle başlamış, 18. yüzyılda Nizam-ı Cedid ile askeri ve idari reformlara hız kazandırmıştır. Tanzimat Fermanı (1839) ve Islahat Fermanı (1856) gibi yenilikler, eşit vatandaşlık anlayışını güçlendirerek toplumsal ve hukuki yapıyı modernleştirme çabalarını derinleştirmiştir. Bu